ถ้าวันหนึ่งในชั้นเรียน มีเด็กคนหนึ่งลืมเอาดินสอมา เราจะทำอย่างไร บางคนอาจเดินเข้าไปถามว่า ดินสอหายไปไหน แล้วไปหยิบของตัวเองมาให้ แต่จะมีสักกี่คนที่รอ รอเพื่อดูว่าเด็กจะทำอย่างไรต่อ เชื่อไหมว่าสถานการณ์นี้สามารถสะท้อนวิธีคิดของเราได้เลยว่าเราเปิดโอกาสให้เด็กได้เรียนรู้มากน้อยแค่ไหน
วัฒนธรรมการเลี้ยงดูแบบไทยกำลังทำลายโอกาสเรียนรู้ของเด็กหรือเปล่า
หลายครั้งการช่วยเหลือของผู้ใหญ่เกิดขึ้นแทบจะโดยอัตโนมัติ เราอดใจไม่ไหวที่จะช่วยเมื่อเห็นเด็กทำอะไรเองแล้วดูช้าไปเสียหมด หรือชิงบอกเสียก่อนว่าต้องทำอะไร อย่างไร ในฐานะผู้ใหญ่ที่มีหน้าที่ให้ความช่วยเหลือ เราจะช่วยพวกเขาอย่างไรโดยไม่พรากโอกาสแห่งการเรียนรู้นั้นไป สามารถหาคำตอบได้จาก podcast นี้ค่ะ
